Hz. Muhammed^(s.a.v.) Neden Çok Eşliydi?  

–Hâşâ- Hz. Muhammed^(s.a.v.) Nefsani ve Şehvani Duygulardan Dolayı mı 14 Tane Eş Almıştır? 

Hz. Muhammed^(s.a.v.)  Hz. Aişe^(r.a.) ile 7 Yaşında mı Evlenmiştir? 

Hz. Muhammed’in^(s.a.v.)  Evlatlığının Eşi Hz. Zeynep^(r.a.) ile Evlenmesi Şehvani midir? 

Ayet Gelmesi ile Beraber Sahabelerin Evlilikleri 4 ile Sınırlandırılmasına Rağmen Aynı Sınırlandırma Neden Hz. Muhammed’e^(s.a.v.)  Gelmedi? 

Allah Resulü’nün^(s.a.v.) aile hayatı bir mektep, Ezvâc-ı Tahirat diye bahsedilen hanımlarının her biri de bizim için bir öğretmendir. Efendimiz^(s.a.v.) toplamda on dört evlilik yapmış ve aynı anda dokuz evlilikle hayatına devam ettiği dönem var.  Öncelikle biraz Resulullah’ı^(s.a.v.) tanıyalım. Efendimiz^(s.a.v.) gençliğinin baharında 25 yaşında Hatice^(r.a.) annemizle evleniyor. Hatice^(r.a.)  annemiz o dönemde 40 yaşında, öncesinde iki evlilik yapmış ve bu iki evliliklerinden üç tane çocuğu olan dul bir hanım. Sıcak bölge insanında garize-i beşerîye yani şehvani hissiyat çok erken yaşlarda başlar ve aynı erkenlikte de söner, bu sıcak bölge insanının özelliğidir.  Aişe^(r.a.) validemizin; “Yusuf’u^(a.s.) görüp parmaklarını kesenler benim Efendimiz^(s.a.v.) görselerdi o bıçakları sinelerine vururlardı.” diye naklettiği güzellikte olan bir insan, insanlığın en güzeli, Kâinatın Efendisi^(s.a.v.) 25 yaşına kadar gözünü hiçbir harama iliştirmeden kendisini muhafaza ediyor ve 25 yaşında, öncesinde iki evliliği ve üç de çocuğu olan 40 yaşında dul bir hanımla evleniyor. Hatice^(r.a.) annemiz Efendimiz’e^(s.a.v.) defalarca yaşlandığını ve bu yüzden daha genç birisiyle evlenmesi gerektiğini söylese de Efendimiz^(s.a.v.): “Ben asla Hatice’min üstüne gül koklamam.” buyuruyor.  Allah Resulü^(s.a.v.) 50 yaşına gelene kadar 25 yıl boyunca tek eşli olarak Hatice^(r.a.) validemizle evli kalıyor ve 50 yaşındayken emr-i hak vaki oluyor, Allah^(c.c.), Hatice^(r.a.) validemizi dünyadan alıyor. Devamında Efendimiz^(s.a.v.) iki yıl boyunca dul kalıyor ve takribi 52-53 yaşına ulaştığında yanına Havle binti Hâkim^(r.a.) geliyor ve: “Ya Muhammed artık evlenmeyecek misin? Bak hem evinin yükü hem ümmetin yükü omuzlarında, birisi olsa o da senin yükünü omuzlasa olmaz mı?” diye soruyor. Efendimiz^(s.a.v.): “Var mı bir fikrin, önereceğin birisi?” deyince, Havle binti Hâkim^(r.a.): “Var.” deyip Sevde ve Aişe annemizi öneriyor. Allah Resulü^(s.a.v.) onun önerilerinden sonra: “Tamam git görüş.” der. Resulullah^(s.a.v.), Sevde^(r.a.) annemiz ile evlendiğinde Sevde^(r.a.) annemiz 50 yaşın üstünde, altı tane çocuğu olan dul bir hanım.  Allah Resulü’nün^(s.a.v.) evlilikleri incelendiğinde iki ince nokta gözümüze çarpıyor. Haşimoğulları yani kendi kabilesinden ve Medineli Ensar’dan hiçbir evliliği yok. Çünkü Ensar’la: “Siz, İslam uğruna Medine’de bu dine sahip çıkacaksınız.” diye sözleşmişti. Haşimoğullarıyla da zaten bağları kuvvetli olduğundan öyle bir evliliğe ihtiyaç duymamış. Buradan da bir kez daha anlaşılıyor ki Efendimiz’in^(s.a.v.) bütün evliliklerinin tek bir gayesi var; İslam’ın mesajını taşımak, ulaştırmak. Başka hiçbir gaye yok.  Resulullah’ın^(s.a.v.) 14 evliliğinin yedisi Kureyş, diğer yedisi de Kureyş’in dışından olmuştur. Dışarıdan olan evliliklerine baktığımızda, Kindeoğullarından; Esmâ binti Nu’mân^(r.a.), Mısırlı Kıpti Maria^(r.a.), Mustalikoğullarından Cüveyri binti Haris^(r.a.) annelerimiz vardır. Efendimiz’in^(s.a.v.) iki eşi ise Amir bin Sasa kabilesinde bir ailenin anneleri bir olan iki kız kardeştir. Bunlardan birisi Zeynep binti Huzeyme^(r.a.) annemizdir ki Resulullah^(s.a.v.) ile evliliğinin üçüncü ayında vefat etmiştir. Onun vefatı sonrası ise Efendimiz^(s.a.v.) kardeşi Meymune binti Haris^(r.a.) annemiz ile evlenmiştir. Burada da amaç yine bağ kurmaktır.  Efendimiz^(s.a.v.), diğer bir eşi olanMeymune^(r.a.) validemizle de hicretin yedinci yılında kaza umresi dönüşü evlenmiştir.Resulullah’ın^(s.a.v.) Kureyş dışındaki son iki evliliği ise Nadiroğulları denen Yahudi kabilesindendir ve bu eşlerden birisi Reyhane binti Sem’un^(r.a.) diğeri ise Safiyye binti Huvey’dir^(r.a.). Gelelim Kureyş’teki yedi eşine. Ümeyyeoğullarından Ebu Süfyan’ın kızı Ümmü Habibe^(r.a.), halasının kızı Zeynep binti Cahş^(r.a.), Mahsumoğullarından Ümmü Seleme^(r.a.), Adîoğullarından Hz. Ömer’in^(r.a.) kızı, Hafsa binti Ömer^(r.a.), Teymoğullarından Hz. Ebubekir’in^(r.a.) kızı Hz. Aişe^(r.a.), Amir bin Lüheyl’den Sevde binti Zem’a^(r.a.) ve Esatoğlularından Hatice^(r.a.) annemiz. Toplam 14 evlilik.  Efendimiz’in^(s.a.v.) 14 evliliğinden on ikisi dul hanımlarladır ve yalnızca iki eşi hiç evlilik yapmamıştır. Onlardan birisi Aişe^(r.a.) validemiz, diğeri ise Maria^(r.a.) annemizdir. O dönem savaş zamanında erkekler savaşa gitmiş ve birçok kadın dul kalmıştır. Allah Resulü’nün^(s.a.v.) eşlerinin birçoğu da savaşlarda dul kalan bu eşlerdir. Olaya böyle baktığımızda nefsani arzuları bir kenara bırakın, yaşlı hanımlarını ve onların çocuklarını hanesine ekleyince, Resulullah’ın^(s.a.v.) omuzlarına büyük bir yük biniyor. Dilerseniz Efendimiz’in^(s.a.v.) eşlerinden birkaç tanesinin yaşlarına beraber bakalım.  Allah Resulü^(s.a.v) ile evlendiğinde Hz. Zeynep^(r.a.) 50, Hz. Sevde^(r.a.) 53, Ümmü Habibe^(r.a.) 55, Ümmü Seleme^(r.a.) annemiz ise tam 65 yaşında ve dört çocukludur. Hal böyleyken bu evliliklerin şehvani olduğu iddia edilebilir mi? O bir peygamber ve bir hükümdar. Dilerse en genç hanımları dahi alır. Böyle bir hak meşru kılınmasına rağmen O^(s.a.v) hiç böyle yapmıyor ve buna rağmen bu zamanın münafıkları O’nu^(s.a.v.) böyle alçakça bir iftiraya maruz bırakıyor. Efendimiz’in^(s.a.v.) eşlerinden yalnızca üç tanesi o hayatta iken vefat etmiştir. Bunlar Hatice^(r.a.), Zeynep^(r.a.) ve Reyhane^(r.a.) annelerimizdir. Aişe^(r.a.) validemiz ise Allah Resulü^(s.a.v.) vefat ettiğinde 28 yaşında olup vefatından sonra 47 yıl daha yaşamıştır.   Efendimiz’in^(s.a.v.) iki annemizden çocuğu vardır. Bunlardan birisi Hatice^(r.a.) annemizdir ve ondan altı çocuğu, diğeri de Maria^(r.a.) annemizdir ve ondan da on sekiz aylıkken toprağa verdiği oğlu İbrahim olmuştur. Resulullah^(s.a.v.) kâinata Allah^(c.c.) tarafından bir muallim olarak gönderilmiştir ve Allah’tan^(c.c.) öğrendiği hakikatleri bütün aleme neşretmesi gerekir. Ve o dönemde bir kabile ile kaynaşmanın en uygun yolu kız alıp vermektir.  Resulullah^(s.a.v.) yaptığı evliliklerle toplam 32 bacanak sahibi olmuş ve böylelikle tebliğ bağları kurulmuştur. Efendimiz’in^(s.a.v.) bütün hareket ve tavırları, şeriat ve sünnettir. O’nun^(s.a.v.) sadece kelamı değil, hal ve hareketleri, durumlar karşısında nasıl davrandığı da bizler için son derece ehemmiyetlidir. Evindeki mesajların ve kadınlara ulaştırılacak özel meselelerin öğretilmesi için Efendimiz’e^(s.a.v.) talebe gerektir. Sahabeler, O’nun^(s.a.v.) dış dairesindeki hal ve hareketlerini bizlere aktarırken ev hanesindeki hallerini de bizlere aktaracak birilerinin olması gerekiyordu. Çünkü sahabeler, O’nunla^(s.a.v.) aynı evde yaşamıyordu ve O’nun^(s.a.v.) hususi dairesine girecek kişiler lazımdı. İşte o kişiler O’nun^(s.a.v.) pak eşleri idi.  Efendimiz’in^(s.a.v.) ev hallerinin, gece ibadetlerinin, bize öğreteceği hususi durumların bize aktarılması için hanımlarından biri uyuduğunda diğerinin uyanık kalması lazım ki o haller kamera gibi kaçırılmadan kayda geçirilebilsin. Aile cereyanları içerisinde gerçekleşen çok haller vardır ki onu ancak Efendimiz’in^(s.a.v.) nikahına muttali olmuş birisi bize nakledilebilir. İşte bu haller için Ezvâc-ı Tahirat denen mübarek annelerimizden her biri o evin bir talebesi olmuştur ve ileride de bu talebeler ümmete muallim olacaklardır. Zira Aişe^(r.a.) annemiz 2.210, Ümmü Seleme^(r.a.) annemiz 378 hadis rivayet etmiş ve gelecek nesiller yine mübarek annelerimizin eliyle yetişmiştir. Zaten Allah^(c.c.) da Ahzab Suresi 6. Ayette: “Peygamber eşleri müminlerin annesidir.” buyurmuştur. Efendimiz’in^(s.a.v.) çok evlilik yapmasının bir hikmeti de eşlerinin birbirlerinden meşrepçe farklı olmalarıdır. Çünkü meşrepler farklı olursa ondaki manayı algılamada farklı olur. Birisi o meseleyi alıp gelecek nesle bir yönüyle ders verirken, öteki annemiz o meseleyi aynıyla alıp gelecek nesle farklı şekilde ders verir. Aslında bu evliliklerin hikmeti o kadar ayan beyandır ki, güneş gibi aydınlık olan bu hakikatleri görmemek için karanlıkla beslenen bir yarasa olmak gerektir. 

Yazar : Mehmet Yıldız