HZ. OSMAN ALLAH RESULÜ’NÜN EVİNE KAÇ KEZ DAMAT OLMUŞTUR? 

HZ. OSMAN ZİNNUREYN LAKABINI NE ZAMAN ALMIŞTIR?

Efendimiz’in^(s.a.v.) yirmi beş yıllık peygamberlik döneminin on üç yılı Mekke’de, on yılı ise Medine’de geçti. Medine’nin ikinci yılında Bedir Harbi yaşandı. Harbin olduğu dönem hanımı Hz. Rukiyye^(r.a.) ciddi manada hasta olduğundan Hz. Osman^(r.a.) Bedir Harbi’ne katılamadı. Efendimiz^(s.a.v.) ona “Ey Osman! Sen hanımına bak, Bedir’e gelme!” dedi. Efendimiz^(s.a.v.), Hz. Osman’a^(r.a.) Bedir Harbi için bunu söyledi ama buna rağmen onu bizzat Bedir Ashâbı’ndan saydı.  Bedir’de gazilere ne ganimet verilmişse aynı ganimeti Hz. Osman’a^(r.a.) da getirdi. Bazı insanlar ise ilerleyen dönemlerde Hz. Osman’ın^(r.a.) bu durumunu sebep sunarak insanları fitnelere düşürecekti.

Bedir Harbi bitip Müslümanlar Medine’ye zaferle dönünce sahâbe çok mutlu oldu. Onların habercilerinden Abdullah b. Revâha^(r.a.) ve Zeyd b. Hârise^(r.a.) bağıra bağıra öldürdükleri müşriklerin isimlerini söylerken Medine’de bir matem havası olduğunu fark ettiler. Meğer hicretin ikinci yılında Allah Resûlü’nün^(s.a.v.) biricik kızı, Hz. Osman’ın^(r.a.) nadide eşi Hz. Rukiyye^(r.a.) annemiz vefat etmiş ve cenaze namazını da Hz. Osman^(r.a.) kendisi kıldırmış. Hz. Osman^(r.a.) gözyaşlarını tutamamış ve Allah Resûlü^(s.a.v.) ona “Ey Osman! Kadere razı ol ağlama!” buyurmuştur. Hz. Osman^(r.a.) “Ya Resûlullah^(s.a.v.)! Ben ondan ziyade seninle bağım koptuğu için ağlıyorum.” deyince Allah Resûlü^(s.a.v.) diğer kızı olan Hz. Ümmü Gülsüm’ü^(r.a.) de Hz.Osman^(r.a.)  ile evlendirmiştir. Böylelikle Hz. Osman’ı^(r.a.) evine ikinci kez damat yapmıştır. Bu yüzden Hz. Osman’a^(r.a.) lakap olarak ‘’zinnureyn’’ yani ‘’iki nurlu’’ denilmiştir.

Hz. Osman’ın^(r.a.) ikinci hanımı olan Hz. Ümmü Gülsüm^(r.a.) annemiz hicretin sekizinci yılında vefat etmiştir. Ardından oğlu Hz. Abdullah^(r.a.) da bir horozun gagalaması sonucu vefat edince o günlerde Hz. Osman^(r.a.) hüzün üstüne hüzün yaşamıştır. Efendimiz^(s.a.v.) ise onu “Eğer kırk tane kızım olsaydı birbiri peşinden hiçbir tane kalmayana kadar onları Osman’la evlendirirdim” (Üsdül-Gâbe, III, 586; Suyutî, tarihul hulefa 165; H.İ.Hasan, Tarihu’l-İslâm, I, 256) cümleleriyle teselli etmiştir.

Yazar : Mehmet Yıldız