Teslimiyet ve emniyet denince akla gelen isim yine Ebû Ubeyde Bin Cerrâh^(r.a.)’tır. Kendisi Mekke’nin fethi sırasında on bin askerle, dört farklı kapıdan girecek olan komutanlardan birisidir. Tebük’te o vardır, Mute’de o vardır. Veda Haccı’nda yine o vardır. Efendimiz^(s.a.v.) neredeyse Ebû Ubeyde^(r.a.) de Efendimiz’in^(s.a.v.) gölgesi hükmünde her zaman O’nun^(s.a.v.) yanındadır. Bir gün Efendimiz^(s.a.v.); Ubeyde’yi^(r.a.), Amr bin Âs’ın^(r.a.) komutan olduğu bir seriyyeye komutan olarak gönderir ve “Ey Ebû Ubeyde^(r.a.), sen oraya gidip ordunun komutanı olacaksın. Ama sakın Amr’la^(r.a.) ihtilafa düşme!”der. (İbn Hişam, Sire, 4, 272; İbnu’l Esir El- Kâmil, 2, 232) Ebû Ubeyde^(r.a.) gerekli ikazı almıştır ve meseleyi o engin ferasetiyle anlamıştır.

Buyruğu alan Ebû Ubeyde^(r.a.), yaklaşık iki yüz- üç yüz kişi ile savaş meydanına gidip Efendimiz’in^(s.a.v.) emrini Amr b. Âs’a^(r.a.) söyler. Amr^(r.a.) ona karşı “Hayır, sen komutan olmaya gelmedin. Sen bana takviye güç olmaya geldin, karıştırıyorsun.” der. Ebû Ubeyde Bin Cerrâh^(r.a.) ile gelen diğer sahâbiler: “Biz de oradaydık, bizde şahidiz. Efendimiz^(s.a.v.) onu komutan seçti.” dese de Ebû Ubeyde^(r.a.), Efendimiz’in^(s.a.v.) hadisini hatırlar ve “Susun, şu andan itibaren ben de sizde Amr’ın^(r.a.) birer askeri ve neferiyiz”der. Ebû Ubeyde’nin^(r.a.) bu tavrı başta Hz. Ömer^(r.a.) olmak üzere, birçok sahabînin itirazına sebep olmuşsa da o, bu itirazlara hiç aldırış etmeden sıradan bir er gibi Amr b. Âs’a^(r.a.) itaat eder. Olay daha sonra Allah Resûlü’ne^(s.a.v.) intikal edince Efendimiz (sav,) Ebû Ubeyde’nin^(r.a.) bu tavrını beğenir ve onun hakkında: “Allah Ebû Ubeyde b. Cerrâh’ı^(r.a.) rahmetiyle esirgesin!” diye hâyır duâlarında bulunur. (İbn Kesir, el-Bidaye, c. 4, s. 275)

Yazar : Mehmet Yıldız