Bir gün Abdurrahman b. Avf^(r.a.) iftar sofrasındayken ağlamaya başlar. Bunun nedenini anlayamayan sahâbeler sorar: “Ne oldu? Niye ağlıyorsun?” Abdurrahman ibni Avf^(r.a.): “Mus’ab^(r.a.) Mekke’nin en güzeli, en soylusu, en yakışıklısıydı. Biliyor musunuz, Uhud’da şehit olduğunda üstünü örtecek çaput bulamamıştık da oklarla örtmüştük. Hamza^(r.a.) vallahi benden hayırlıydı. İçlerinde en güzellerinden biriydi. Hamza^(r.a.) ne zorluklar yaşadı da hiçbir zaman böyle sofrayı bulamadı. Ne oldu, dünya bana mı güldü de Allah böyle bir sofrayı bana verdi?” der ve yemeği yemeden o sofradan kalkar gider. (İbn Sa’d,Tabakât, 1:403)

Yazar : Mehmet Yıldız