EFENDİMİZ’İN TORUNLARI İLE HATIRALARI

Ebû Hüreyre^(r.a.) anlatıyor: “Peygamber Efendimiz^(s.a.v.) gündüzün bir vaktinde evlerinden çıktılar. O bana bir şey söylemiyor, ben de ona bir şey söylemiyordum. Benî Kaynuka çarşısına kadar vardılar. Sonra oradan ayrılıp kızı Fâtıma’nın evine vardılar ve avluya oturdular: “Ufaklık orada mı? Ufaklık orada mı?” diye sordular. Hz. Hasan^(r.a.) bir müddet gecikti. Anlaşılan annesi ona güzel kokulu boncuklardan yapılan gerdanlığını takarak süslüyor veya saçını başını yıkayıp tarıyordu. Derken Hasan^(r.a.) koşarak gelip muhterem dedesinin boynuna sarıldı. Resûlullah Efendimiz^(s.a.v.) onu doyasıya öpüp kokladılar ve şöyle dûa ettiler: “Allah’ım, onu sev, onu sevenleri de sev!” (Buhârî, Büyû’, 49; Müslim, Fedâilü’s-Sahâbe, 57)

Efendimiz^(s.a.v.) bir gün ashâbıyla birlikte dâvet edildiği bir yemeğe gidiyorlardı. O esnada Hz. Hüseyin^(r.a.) de sokakta oynuyordu. Allah Resûlü^(s.a.v.) ashâbını geride bırakarak ilerlediler. Ellerini açtılar. Çocuk bir oraya bir buraya kaçmaya başladı. Peygamber Efendimiz^(s.a.v.) de onunla şakalaşıyorlardı. Nihâyetinde sevgili torununu yakaladılar. Bir elleriyle çenesinin altından diğer elleriyle de kafasının arkasını tutup onu öptüler. Sonra da: “Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim! Allah Teâlâ, Hüseyin’i seveni sever. Hüseyin esbâttan/torunlardan biridir.” buyurdular. (İbn-i Mâce, Mukaddime, 11/144; Ahmed, IV, 172)

Bir gün Efendimiz^(s.a.v.) torunları Hasan^(r.a.) ile Hüseyin’i^(r.a.) güreştirirken “Haydi Hasan, haydi Hasan!” diye bağırıyordu. Fâtıma^(r.a.) annemiz şaşkın bir halde “Babacığım Hasan, Hüseyin’den büyük. Senin Hüseyin’in tarafını tutman gerekmez mi?” diye sorunca Allah Resûlü^(s.a.v.) “Görmüyor musun Cebrâil de Hüseyin ’in tarafını tutuyor.” diyordu. (Zehebî, Siyeru A’lâmi’n-Nübelâ, III, 5.190-191.) Meleklerin bile en büyük zevki ehli beyti izlemekti. Ne muazzam bir hadise…

Yazar : Mehmet Yıldız