Allah Resûlü’nün^(s.a.v.) “İkinci Yusuf” diye övgüde bulunduğu Hz. Osman^(r.a.) muazzam bir güzelliğe sahiptir. Güzelliğinin yanında bir de bolca varlığı, gücü ve imkânı vardır. Fakat böylesine muazzam özelliklere ve etrafında dolaşan onlarca Züleyhalar’a rağmen, onun en belirgin özelliği kuşkusuz ki iffetidir. Allah Resûlü^(s.a.v.) bir hâdisinde “Hayâ imandandır. Hayâlı insan cennet ehlidir.” buyurmuştur ve Hz. Osman^(r.a.) da bu hayâlı insanların en güzel örneklerinden biridir. (Heysemi, Mecma’uz Zevaid, h. no: 12706)

Hz. Âişe^(r.a.) annemiz anlatıyor: “Bir gün Efendimiz^(s.a.v.) ile evde bulunduğumuz bir zamanda, babam Ebû Bekir, Resûlullah’ın^(s.a.v.) yanına girmek üzere izin istedi. Bu sırada Allah Resûlü^(s.a.v.) yatağı üzerinde yatmakta idi. Üzerinde benim bürgüm vardı. Resûlullah^(s.a.v.) halini bozmadan izin verdi. Konuştular, meselelerini hallettiler. Hz. Ebû Bekir gitti. Bir müddet sonra Hz. Ömer girmek için izin istedi. Resûlullah^(s.a.v.) aynı halini hiç değiştirmeden ona da izin verdi. Ömer’in ihtiyacını da gördü. Sonra o da gitti. Bir müddet sonra Osman içeriye girmek için izin istedi. Bu sefer Allah Resûlü^(s.a.v.) yatağında doğrulup oturdu. Üstünü başını düzeltti. Sonra ona da girmesi için öylece izin verdi. Onun da ihtiyacını gördü. Osman da gitti. O gidince ben dayanamayıp: “Ey Allah’ın Resûlü^(s.a.v.)! Ebû Bekir ve Ömer gelince halinizi hiç değiştirmediğiniz halde, onlarla görüştünüz. Ama Osman gelince kendinize çeki düzen verdiniz. Sebebi nedir?” diye sordum. Dedi ki: “Kendisinden meleklerin hayâ duydukları bir kimseden ben hayâ duymayayım mı?” (Müslim, Fedâilü’s-Sahâbe, 36.)

Amr b. Âs^(r.a.) bu hadiseden sonra kendisi de bu hayra sahip olup Resûlullah’ın^(s.a.v.) övgüsünü kazanabilmek için Hz. Osman’a^(r.a.) gider ve sorar: “Söyle ya Osman! Sen ne yapıyorsun da Allah Resûlü^(s.a.v.) sana bu kadar güzel iltifatta bulunuyor?” Hz. Osman^(r.a.) cevaben tam olarak ihlâsın tarifi olan şu cümleyi söyler “Vallahi benim sizden bir fazlam yoktur ama bir fark varsa belki şudur: “Ben insanların arasında nasılsam evde Rabb’imle baş başa kaldığımda da aynıyım.”

Yazar : Mehmet Yıldız